Turing Gedichtenwedstrijd III
18/12/2017
Voordat ik het derde gedicht schreef, heb ik nóg beter de eerdere winnaars bestudeerd. Ze schreven niet alleen lange, verhalende gedichten, maar bovendien ook onbegrijpelijk! Dát was natuurlijk de truc, onbegrijpelijkheid!
Dus ik probeerde een onbegrijpelijk gedicht te schrijven. Best lastig, want ik hou juist van begrijpelijkheid.
Ik vind het fijn als mensen zich kunnen inleven in een gedicht. Natuurlijk zal iedereen die mijn gedichten (versjes) leest, er zijn of haar eigen interpretatie aan geven, die misschien zelfs wel enorm verschilt van wat ik zelf bedoelde, maar dat vind ik fijner dan de lezer in opperste verwarring achterlaten.
Ik vrees dan ook - of eigenlijk hoop ik - dat ik zelfs met mijn meest onbegrijpelijke gedicht ooit, toch nog een herkenbare sfeer heb weten op te roepen.
Oordeel zelf! Ik hoor graag jullie mening. Het gedicht heet 'Seizoenen'.
de krant op mijn tablet
een kopje thee
met een eetlepel honing
buiten wordt het
maar niet licht
de verwarming op twintig
het is kil in huis
scholieren weten niets
van de samenleving
een nieuwsbericht
een miezerige regen
valt neer op de loungeset
ik ben vergeten de kussens
naar binnen te halen
opnieuw gevallen van
seksueel misbruik bekend
en een graf werd vernield
door jeugdige vandalen
het blijft vandaag regenen
zegt Buienradar
de kastanjeboom is
al zijn bladeren kwijt
mijn moeder appt
een foto van mijn nichtje
ze wordt groot
die kleine meid
volgens de prognoses
zal er binnen twee jaar
een elfstedentocht
kunnen worden verreden
lees ik in een nieuwsbericht
op mijn boodschappenlijstje
noteer ik ingrediënten
voor erwtensoep
de herfst is voor
de winter gezwicht