En nu nog een titel!

14/02/2018


En toen had ik zomaar ineens mijn manuscript af. En dat niet alleen, ik vond zelfs een uitgever die het wilde gaan uitgeven! Reden voor een feestje! En om eens even heerlijk vergenoegd achterover te leunen. Want het enige dat ik nu nog hoefde te doen, was een titel verzinnen voor mijn boek.

En dat zou natuurlijk een makkie zijn! Na het voltooien van een manuscript van ruim zevenenzeventigduizend woorden, is het bedenken van nog één of hooguit een paar woorden om het verhaal een naam te geven een peulenschil! Dat kan niet anders. Althans dat dacht ik.

Ik installeerde me lekker languit op de bank, glas wijn binnen handbereik, en liet de inspiratie tot mij komen. Ik hou zelf van een korte, bondige titel, van bij voorkeur slechts één woord. Diverse mooie woorden borrelden op. Woorden die een gevoel van spanning oproepen, of nieuwsgierigheid. Woorden die een flinterdun stukje inhoud weggeven, net genoeg om (hopelijk) de interesse van de lezer op te wekken.

Voor de zekerheid voerde ik een van mijn potentiële titels als zoekopdracht in op een boekensite. Meteen bliepte een rijtje boeken op van diverse schrijvers. Was dat even jammer, ik was niet de eerste met die briljante inval, zelfs niet de tweede of de derde. Volgende poging dan maar, helaas met hetzelfde resultaat. En zo ging het nog wel even door. Ik bedacht de meest onwaarschijnlijke woorden, synoniemen van synoniemen, maar ik kon het zo gek niet verzinnen, of iemand anders had het al vóór mij bedacht.

Anderhalf uur en twee glazen wijn verder, besloot ik dat ik het idee van één woord als titel misschien maar moest loslaten. Ik zou een pakkende zin bedenken, een veel beter idee! Aan de slag maar weer. Ik kon mijn ogen niet geloven toen opnieuw bij alles wat ik als zoekopdracht in de online boekenshops intoetste, een al bestaand boek op mijn beeldscherm verscheen.

Ik ploeterde verder, en mijn potentiële titels veranderden langzamerhand in wanstaltige gedrochten. Wel unieke gedrochten, wist Google mij nu te vertellen, maar of ik daar blij om moest zijn, was nog maar zeer de vraag.

Na nog een wijntje, deed ik een rondje boekenkast. Ooit had ik deze boeken aangeschaft, waar had ik toen op gelet? Vast en zeker op de omslag, en natuurlijk de naam van de auteur. En met zekerheid op het stukje tekst op de achterflap van het boek. Maar was ook de titel van doorslaggevend belang geweest? Had ik me afgevraagd wat die betekende? En had ik, nadat ik deze boeken had gelezen, er nog over nagedacht of ik de titel bij het verhaal vond passen? Er stonden ronduit lelijke titels bij, constateerde ik nu ik eens goed keek, had ik daar ooit eerder aandacht aan besteed? Ik wist het niet.

Met de moed der wanhoop voerde ik nog een paar opties in de diverse boekenshops in. Allemaal uniek. En vergezocht en pathetisch. En allemaal nauwelijks nog in verband te brengen met mijn verhaal.

Ik besloot er een nachtje over te slapen. Morgen zou het vast en zeker goedkomen. Morgen. Vast en zeker!


 

 

 

 

IMG_20180214_162236_903