Een omslag!

27/07/2018

 

Het leek eeuwen te duren, maar het verliep allemaal keurig volgens plan. En nu was dan het moment aangebroken om serieus met de omslag van mijn aanstaande boek aan de slag te gaan. Er was al over gesproken, er was over nagedacht, nu moest het gaan gebeuren. 

Ik bekeek honderden omslagen van bestaande thrillers. Het verbaasde me hoe weinig ik er daadwerkelijk mooi vond. En hoeveel de covers die ik wél mooi vond op elkaar leken. En hoe weinig aandacht ik normaliter aan een omslag besteed.

Ik scrolde door de foto’s die ik afgelopen winter en voorjaar had gemaakt. Mijn verhaal speelt zich af in en om de bosrijke omgeving van Montfort, een stadje in Midden-Limburg. Het toeval wil dat ik – net als hoofdpersoon Ellen - veel in de Montfortse bossen rondzwerf, tijdens mijn dagelijkse wandelingen met de honden. Tijdens die wandelingen maak ik regelmatig foto’s, het zou natuurlijk zomaar kunnen dat er een geschikte omslagfoto bij zat! Maar dat was niet zo. Hoe sfeervol of onheilspellend mijn landschappen ook waren, als omslag voor een spannend boek vervielen ze tot afgezaagd en saai. Het moest anders! 

Om inspiratie op te doen voerde ik allerlei verschillende zoekopdrachten in op diverse stockfoto websites. Ik bekeek honderden foto’s van donkere bossen, omgevallen fietsen, angstige vrouwen en boze mannen. Ik overlegde met de uitgever, en we kwamen tot de conclusie dat we dat niet wilden. 

Een omslagontwerper werd ingeschakeld en bijgepraat, en een dag later was er een eerste ontwerp. Ik schrok ervan en was tegelijkertijd enorm geïntrigeerd. Ik kon nauwelijks besluiten of ik het heel erg mooi of juist afschuwelijk vond. Wel was overduidelijk dat het de aandacht trok en vasthield, en dat was precies wat we wilden. Dus na wat e-mails over en weer over kleur en lettertype en indeling, had mijn boek een omslag! Zonder bomen en schaduwen en donkere wolken en verlaten schuren, maar met een sleutel. 
 

Een sleutel. Een detail. Een symbool. Iets om over na te denken.


Schaduwen staand