Pompoensoep en tiramisu

15/09/2018


Sinds Schaduwen is verschenen, inmiddels ruim een maand geleden, is het een heksenketel in mijn hoofd. Een fijne heksenketel, dat wel, maar toch.

Ik heb al eerder verteld over de boekpresentatie op 25 augustus jl., die een waar feestje was. Op de een of andere manier had ik verwacht dat het daarna rustig zou worden, akelig stil misschien zelfs wel, maar niets is minder waar. De eerste recensies verschenen, en waren stuk voor stuk zeer lovend. Een ware sterrenregen. Het leek wel alsof er telkens als ik mijn social media checkte, ergens een nieuwe recensie opdook waar ik haast verlegen van werd. Genieten!
 

Er werd een online leesclubje opgericht met het doel Schaduwen te beoordelen. Ik werd ook toegevoegd aan dat clubje, beantwoordde vragen van de lezeressen en mocht meekijken hoe zij het boek beleefden. Erg leuk en interessant.
Ik werd door L1 Radio uitgenodigd om over Schaduwen te komen vertellen tijdens een live radio uitzending vanuit het Bonnefantenmuseum in Maastricht, een hele gezellige ochtend. Ik bracht ook een genoeglijke avond door met collega auteur Mascha Gesthuizen, waarbij we ervaringen deelden en promotieactiviteiten bespraken.
 

Dan was er nog  dat nieuwe manuscript waar ik vóór het verschijnen van Schaduwen aan was begonnen, en nu schreeuwde om mijn aandacht. Én deed iemand me een heel bijzonder verzoek, waarover ik binnenkort hopelijk meer kan vertellen. 

Natuurlijk moest er tussen Schaduwen door ook nog gewoon gewerkt worden, en een leven worden geleefd. Dus vanochtend heb ik korte metten gemaakt met de heksenketel, en een schema opgesteld. Een heus plan van aanpak, zoals efficiënte en gestructureerde mensen dat doen. Of ik er daadwerkelijk in ga slagen om mijn gebruikelijke chaotische aanpak te vervangen door orde en regelmaat is nog maar de vraag, maar vanochtend ben ik goed bezig geweest:

pompoensoep maken    
tiramisu maken  
blog schrijven 
lunch - to do!

 

pompoensoep