Gezondheid!

16/02/2019

Een gezellige vrijdagavond bij een vriendin. Een wijntje en een hapje. Een luchtige conversatie. Het gesprek kabbelt via belevenissen op het werk en luxe lingerie naar gezondheid. Vriendin heeft een hoge bloeddruk. Ik glimlach begripvol. Vervelend. Gelukkig heb ik van dat soort dingen geen last. Mijn gezondheid is piekfijn in orde.  

Wat is jouw bloeddruk dan, informeert vriendin. Ik haal mijn schouders op. Geen idee. Ik heb ooit ergens gelezen dat 120/80 de perfecte bloeddruk is, dus ik denk dát zo ongeveer. Vriendin stelt voor om mijn bloeddruk te meten. Hoe dan, wil ik nog vragen, maar ze heeft al een lade opengetrokken en houdt triomfantelijk een bloeddrukmeter omhoog. 

Mijn bloeddruk is veel te hoog. Zullen we nog een keer meten, stelt vriendin voor, misschien was je zenuwachtig of gespannen. Ik was niet zenuwachtig of gespannen, maar toch knik ik. Goed plan. We meten opnieuw. Het resultaat is hetzelfde. Hm. Mijn 120/80 illusie ligt aan diggelen. Ach ja, doe ik laconiek, wat kan het schelen? Ik voel me prima. Vriendin knikt. Het is een sluipmoordenaar, zegt ze vriendelijk, wil je nog wijn? 

Eenmaal thuis googel ik de gevaren van een hoge bloeddruk. Zomaar uit nieuwsgierigheid natuurlijk, niet omdat ik me zorgen maak. Binnen een seconde verschijnt een angstaanjagende opsomming op mijn scherm. Oef! Hart- en vaatziekten, schade aan organen zoals ogen en nieren… het is een klein wonder dat ik nog leef! Maar de vraag is natuurlijk hoe lang nog? Waarschijnlijk kan het ieder moment gebeurd zijn! Drastische maatregelen zijn aan de orde!

Ik typ een nieuwe zoekopdracht in: hoe kan ik mijn bloeddruk verlagen (en mijn leven redden)? Een reeks tips vult mijn scherm. Ik neem ze aandachtig door, maar kan niet anders dan concluderen dat ik best al gezond leef. Op twee punten valt mogelijk winst te behalen: beweging en alcohol. Ik hou van weinig sporten en veel wijn. Als ik dat nou eens ombuig in veel sporten en weinig wijn?
 

Vanochtend heb ik een app gedownload met de oergezonde naam Start Running. Ik heb de hardloopschoenen die ooit, jaren geleden, een week of twee hardgelopen hebben onderuit de garderobekast opgediept, en de bijbehorende hardloopkleding aangetrokken. En ik ben gaan rennen. Keurig conform de instructies van mijn supergezonde appje legde ik in 20 minuten tijd 2,5 km af. Ik moet bekennen dat ik het moeilijk vond, maar voordat het ondraaglijk werd was het leed al geleden, dus ik nam me voor deze keer eens vol te houden.
 

Om mezelf van mijn doorzettingsvermogen te overtuigen heb ik vanmiddag een tweede workout gedaan; zelfde afstand, zelfde tijd. Ik voelde me super sportief! In een vlaag van overmoed informeerde ik via WhatsApp bij een hardlopende collega in hoeveel tijd hij 10 km aflegt. Het antwoord kwam meteen: in 53 minuten. Hm. Ik heb vandaag in totaal 5 km in 40 minuten afgelegd. Dus over 10 km zou ik 80 minuten hebben gedaan. Theoretisch gezien dan. Want ik zou natuurlijk láng voordat ik 10 km had afgelegd uitgeput ter aarde gestort zijn.
 

Maar toch. Het begin is gemaakt. En terwijl ik dit schrijf staat er een robuust glas thee naast mijn laptop, geen wijn. Hoge bloeddruk… duh!


running-runner-long-distance-fitness-40751