Oscar. En ik.

06/11/2020

Het is jullie ongetwijfeld opgevallen dat ik het afgelopen halfjaar persoonlijk in nogal onstuimig vaarwater verkeerde. Er waren ineens zoveel veranderingen dat ik er maandenlang niet toe kwam om aan het manuscript van mijn volgende thriller te werken of om er zelfs maar over na te denken. Het oorspronkelijke plan was dat Oscar, want het verhaal had wel al een titel en zelfs een ISBN-nummer, in oktober 2020 zou verschijnen. Helaas is het anders gelopen, zoals dit jaar wereldwijd een heleboel anders loopt dan we met z’n allen gedacht hadden.

 

Inmiddels is in mijn eigen kleine leventje het stof enigszins neergedaald en heb ik in een nieuwe baan en op een nieuwe plek mijn draai gevonden. Hoogste tijd dus om weer achter mijn laptop te gaan zitten en een boek te schrijven. Ik was immers al een heel eind op weg met mijn verhaal, er was niets dat me tegenhield. Althans, dat dacht ik. Maar er was wél iets wat me tegenhield, of beter gezegd iemand. Ik.

 

Theoretisch gezien klopt het helemaal wat ik hierboven vertel. Ik heb een leuke baan en fijne collega’s die me ruimhartig hebben opgenomen in hun hechte team. Ik heb een oergezellige woning die elke dag een beetje meer mijn thuis wordt. Ik geniet van mijn nieuwe leven in een nieuwe stad én van het contact met mijn ‘oude’ leven. Zoals ik al zei, hoogste tijd dus om weer achter mijn laptop te gaan zitten en een boek te schrijven.

 

Ware het niet dat Oscar in zijn huidige vorm niet tot me door weet te dringen. Ik heb ze gelezen en herlezen, ruim 50.000 woorden, een spannend verhaal. Ik heb ook geschreven, de afgelopen weken, en zelfs een ontknoping bedacht. Maar mijn hart, mijn hoofd, mijn hele wezen is elders. Nu nog steeds. Ik moet mezelf telkens dwingen om me op mijn manuscript te concentreren. Een heel ander verhaal beheerst mijn gedachten. Ik werd er haast wanhopig van. Totdat ik besefte dat het niet Oscar is die de loop van zijn verhaal bepaalt, het is niet Oscar die die 50.000 woorden heeft getypt. Dat heb ik gedaan. Ik heb hem verzonnen. Ik heb hem tot leven gewekt. Ik ben degene die zijn richting bepaalt.
 

En ik heb besloten een andere richting te kiezen. Mijn eigen weg in te slaan. En Oscar mag mee. Het is nieuw, het is spannend, het is angstaanjagend, maar bovenal is het inspirerend. Ik ben doodsbenauwd en super gemotiveerd! Wordt vervolgd…

20201106_200105