Vrienden



Linda werd wakker van de zonnestralen die in haar gezicht schenen. Moeizaam draaide ze zich om en reikte naar haar mobiel die op het gammele krukje naast het bed lag. Met haar ogen knipperend tegen het felle zonlicht probeerde ze op het beeldschermpje van haar telefoon te ontwaren hoe laat het was. Toen liet ze zich kreunend terugvallen tussen de lakens. Tien voor twaalf, ze had een gat in de dag geslapen!

Nu was het afgelopen nacht ook laat geweest toen ze zich eindelijk had weten los te rukken van haar beeldscherm. En wat maakte het uit, niemand had er last van als ze eens een keertje lekker uitsliep.

Terugdenkend aan haar nachtelijke activiteiten op het internet  kon ze een voldane glimlach niet onderdrukken. Stel je voor, luttele maanden geleden was ze nog een hopeloze dikkerd van bijna achtentwintig zonder baan, zonder geld en zonder vrienden.

En nu was ze een slanke jonge weduwe van achtentwintig met een schat van een peuter en bijna vijfhonderd vrienden! Op Facebook welteverstaan, want in het echt was er natuurlijk niets veranderd. 
    
In het echt voelde Linda een hevige druk op haar blaas, en bovendien rammelde haar maag. Het was de hoogste tijd om op te staan. Ze hees haar omvangrijke lichaam overeind en stommelde naar het toilet. De badkamer bevond zich aan de andere kant van haar krappe appartement, en op weg ernaartoe kwam ze langs het smalle tafeltje waarop haar laptop stond.
Naast het beeldscherm lag het halfvolle pak koekjes waar ze gisteravond van had zitten eten. Ze griste drie koekjes uit de verpakking en propte ze in haar mond. Ook zette ze in het voorbijgaan de laptop aan. Terwijl ze haar blaas leegde, zag ze vanuit de deuropening van de badkamer hoe de computer opstartte en Facebook, dat ze als startpagina had ingesteld, het beeldscherm vulde. Aan de kleine rode stip boven in het scherm kon ze zien dat er nieuwe meldingen waren.
 

Nadat Linda bij het tankstation waar ze werkte was ontslagen, omdat ze – zoals ze het zelf omschreef -  wel eens de snacks vergat af te rekenen die ze als tussendoortje nam, was haar wereldje behoorlijk klein geworden. Ze had nooit vrienden gehad.
Sinds de eerste dag dat ze naar de basisschool was gegaan, was ze gepest met haar omvang, en dat was nooit veranderd. Zelfs haar eigen moeder had een afkeer van haar gehad. Toen haar dochter acht was, had Linda’s moeder haar gezin verlaten om elders het geluk te zoeken. Haar vader had geen andere oplossing gezien dan Linda bij een pleeggezin te deponeren en zelf aan de drank te gaan. Vlak voordat Linda tien werd, overleed hij.
 

Linda’s pleegvader was de eerste die er niet om maalde dat Linda dik en lelijk was, hij kwam ’s avonds graag bij haar in bed om haar te verwennen, zoals hij dat noemde. Toen Linda achttien was liep ze weg, zocht een baantje en huurde het piepkleine appartementje waar ze nu, tien jaar later, nog steeds woonde. Ze had geen familie, geen vrienden, en sinds kort ook geen collega’s meer.
 

Toen ze nog bij het tankstation werkte had Linda, net als haar collega’s, een Facebookprofiel aangemaakt. De weinige mensen die ze kende had ze een vriendschapsverzoek gestuurd. Op één oude klasgenoot van vroeger na, had niemand haar uitnodiging geaccepteerd.
 

Linda besloot het over een andere boeg te gooien. Ze struinde het internet af op zoek naar een leuke identiteit, en vond die in de persoon van Alison Rose uit Dayton, Ohio. Deze Alison was een knappe meid van achtentwintig, had een schattig dochtertje van twee, en was de weduwe van een oorlogsheld die amper een jaar geleden in Afghanistan was omgekomen. Het was nauwelijks een bewuste beslissing geweest, maar op een avond had Linda haar eigen waarheidsgetrouwe profiel van Facebook verwijderd en een nieuw aangemaakt, waarbij ze een foto van deze Alison uit Ohio als profielfoto had gekozen en voor het gemak ook maar de rest van haar levensloop had ‘geleend’. Vervolgens had ze lukraak een aantal mensen vriendschapsverzoeken gestuurd. Tot haar niet geringe verbazing had ze in een oogwenk meer dan vijftig vrienden, die haar complimenteerden met haar mooie dochtertje en haar sterkte toewensten als ze wel eens een vage toespeling maakte op het gemis van haar overleden echtgenoot. Aangemoedigd door haar succes stuurde Linda steeds meer vriendenuitnodigingen het wereldwijde web op. Ze ontving nu ook vriendschapsverzoeken van volslagen vreemden die ze allemaal gretig accepteerde. Nooit eerder in haar leven had Linda zo’n enorm sociaal netwerk gehad. 

 

Al gauw zat ze de godganselijke dag achter haar computer door de belevenissen van haar vrienden te scrollen en als een echte vriendin reageerde ze vriendelijk en meelevend op hun wederwaardigheden.

 

Haar eigen leven schoot er volledig bij in. Aan solliciteren kwam ze nauwelijks toe, post schoof ze ongeopend op een stapeltje naast de voordeur. Haar appartement vervuilde, en met haar persoonlijke hygiëne was het niet veel beter gesteld. Tweemaal per week rukte Linda zich los van haar beeldscherm om boodschappen te doen. Ze kocht grote voorraden kant-en-klaar maaltijden en ander verpakt voedsel, zodat ze hooguit enkele minuten hoefde te verdoen met het opwarmen van een maaltijd in de magnetron. Maar al gauw liet ze ook dat achterwege, en at ze hutspot en macaroni zo uit de verpakking, zonder achter haar computer vandaan te komen.

 

Toen Linda overeind kwam van het toilet en haar hand uitstak om door te spoelen, werd ze plotseling duizelig. Ze moest zich vastgrijpen aan de deurpost om niet te vallen. Ineens had ze het ook vreselijk warm. Ze drukte haar linkerwang tegen de betegelde muur van de badkamer voor wat verkoeling, maar dat hielp nauwelijks. Water. Ze moest water drinken, daar zou ze van opknappen. Linda draaide zich om en boog juist voorover naar het kleine fonteintje toen dansende zwarte vlekken voor haar ogen verschenen. Ook haar benen begaven het en ze viel languit voorover, waarbij ze met haar hoofd hard de rand van de wasbak raakte.

 

Toen de huurbaas uiteindelijk, na diverse klachten over stankoverlast, samen met de politie het appartement binnenging, was het lichaam al in staat van ontbinding.

De computer zoemde zachtjes. Een van de agenten drukte op de spatiebalk, en het beeldscherm kwam tot leven. Linda’s Facebookpagina gaf zeven nieuwe meldingen, ze had meer dan vijfhonderd vrienden.